gurlamaq

gurlamaq: f.

1. Bərkdən səslənmək, gurultu qoparmaq, guruldamaq. Hiddət ilə ruzigar gurlar; Qar parçaları səmaya fırlar. A. Ş.. // Eyni mənada odlu silahlar haqqında. Minomyotlar gurladı. Uzaqvuran toplar aramsız gurlayırdı. // Eyni mənada gurultulu səs çıxaran çalğı alətləri haqqında. Təbil gurladı. – Şeypurlar gurladı, ov bitdi. Ç.. <Qacar:> Gurlasın dağlarda şeypurun səsi; Sabah alınmalı Şuşa qələsi! S. V..

2. Qalın və güclü səs çıxarmaq, bu cür səslə danışmaq. Qoca gurladı. – <Ayrım qızının> gurlayan (f. sif.) səsini hər kəs eşitsə idi, onun bir kişi olduğuna inanardı. A. Ş.. // Bərk səslənmək. Bu suallar birər-birər Dəmirqayanın qulağında gurlayırdı. H. N..

3. məc. Güclü bir qüvvə ilə başlamaq, qopmaq. Pəncərədən izdihama tamaşa edən xanımlar, qızlar 1825-ci ildə baş vermiş dekabristlər üsyanının yeni bir qüvvətlə gurlayacağından qorxub tir-tir əsirdilər. M. Hüs..

Игры ⚽ Нужна курсовая?

gurlama — «Gurlamaq»dan f. is … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
coşmaq — f. 1. Şiddətlənmək, çox güclənmək, gurlamaq, tüğyan etmək; daşmaq, kükrəmək (təbiət hadisələri haqqında). Tufan getdikcə coşur. Dəniz coşmuşdu. – Bu çaylar coşar indi; Qaynayıb daşar indi; Gözüm dağlarda qalıb; Yar gəlib aşar indi. (Bayatı).… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
coşub-daşmaq — f. 1. Güclənmək, şiddətlənmək, artmaq, gurlamaq, kükrəmək. Sel coşub daşır. – Bu çay coşub daşanda nə qanlar eləməmişdi. Ç.. Külək də birdən əsdi; Coşdu daşdı dalğalar. H. Hüseynzadə. <Camal:> Qorxma, uçmaz, dəniz nə qədər coşub daşsa da,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
guruldamaq — bax gurlamaq. Yağmasa da guruldayır. (Məsəl). Dərin darısqal dibində dərənin; Rəd kimi guruldayır baltalar. A. S.. Külək daha da şiddətlənir, yerə sərilmiş Dilşadın üzərində guruldayaraq şahidi olduğu faciəni xəbər verirdi. T. Ş. S … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

Academic Dictionaries and Encyclopedias